به گزارش سینماپرس، اینکه مدیر سینمایی ما نمی‌تواند تفاوتی میان جایزه جشنواره فیلم با کاپ تورنمنت ورزشی قائل شود، یکی از ریشه‌های وضعیت بغرنج فرهنگ و هنر کشور است، البته نمی‌توان به طور قطع نظر داد که هیئت مدیره خانه سینما درکی از این تفاوت ندارد یا اینکه با علم از این دوگانگی‌ها پیام تبریک برای هر فیلمی که در هر جشنواره خارجی جایزه بگیرد صادر می‌کند، اما با این فرض که مدیران خانه سینما درکی از موضوع ندارند، بد نیست که این تفاوت‌ها برای ایشان باز شود.

بدیهی است که جایزه جشنواره فیلم با کاپ تورنمنت بین‌المللی تفاوت دارد؛ در اولی فرد نماینده رسمی کشور است، اما در دومی شرکت کننده لزوماً ذیل پرچم نیست، در اولی پیام، محتوا، مفهوم، معنا و سوژه مطرح است، اما در دومی سرگرمی و تفریح موضوعیت دارد، در اولی ممکن است باطل در بسته‌بندی شکیل و ظاهر زیبا عرضه شود و مخاطب اغوا شود و توان تشخیص حق از باطل را نداشته باشد (أَغْوَیتَنِی لأُزَینَنَّ لَهُمْ فِی الأَرْضِ، هر باطلی را در نظر فرزندان آدم جلوه می‌دهم)، اما در دومی ظاهر و باطن تقریباً یکی است، همچنین ماهیت برد و باخت اولی با برد و باخت دومی متفاوت است. برد و باخت در یک جشنواره فیلم نسبی است ولی در تورنمنت ورزشی قطعیت بالایی دارد.

این اصل که جشنواره‌ها معیار ارزش آثار هنری را تعیین نمی‌کنند و این زمان است که ارزش واقعی آثار را مشخص می‌کند تقریبا یک اصل پذیرفته شده است، اما در تورنمنت ورزشی تیم یا فردی که برنده شده و کاپ یا مدال گرفته در تاریخ ماندگار می‌شود و همیشه نامش به عنوان قهرمان مطرح است در صورتی که چه بسیار آثار سینمایی که در مقاطع مختلف تاریخی از رویدادهای ریز و درشت جایزه گرفته‌اند و پس از یک یا چند دهه رد آن‌ها و سازندگانش را باید در زباله‌دان هنر و فرهنگ جست‌وجو کرد و شاهد مثال‌های فراوانی برای این موضوع وجود دارد.

همین تفاوت قائل نشدن‌هاست که سبب می‌شود بازیگر سینمای کشور قصد بازی در سریال‌های ترکیه‌ای می‌کند و مدیر سینمایی به او متذکر شود که این کار می‌تواند موجب ممنوع‌الفعالیتی در ایران شود و بازیگر کذایی در مصاحبه با یک رسانه عنوان کند که وقتی فوتبالیست ما می‌تواند در تیم‌های باشگاهی خارجی بازی کند چرا او نتواند؟ معلوم است که مدیر سینمایی نتوانسته هنگام هشدار دادن به بازیگر او را از تفاوت‌های ماهیتی این دو مقوله آگاه کرده و اقناع نماید چراکه احتمالاً خودش هم درکی از این تفاوت‌ها نداشته و صرفاً یک ممنوعیت حاکمیتی را به بازیگر اعلام کرده است.

برای حل این موضوع شاید وضع یک قانون در مجلس راهگشا باشد. از آنجا که سنجش ارزش آثار هنری و فرهنگی نسبی است و متغیرهای فراوانی را شامل می‌شود، هیچ نهاد صنفی، دولتی یا حکومتی در مواجهه با جوایز فرهنگی و هنری خارجی حق صدور پیام تبریک را ندارد. به نظر می‌رسد جای چنین قانونی برای مدیریت مدیران ساده‌اندیش و سطحی واقعاً خالی است.